බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සුත්‍ර දේශනයක් (Lotus Suthra) ඇසුරින් Bertolt Brecht‘s විසින් රචනා කරන ලද ලෝක ප්‍රසිද්ධ කවියක් වන “The Buddha’s Parable of the Burning House,” ඔබ හමුවේ ගෙන හැර දක්වන්න කැමතියි.
Guatama the Buddha taught
The doctrine of greed’s wheel to which we are bound, and advised
That we shed all craving and thus
Undesiring enter the nothingness that he called Nirvana.
Then one day his pupils asked him:
“What is it like, this nothingness, Master? Every one of us would
Shed all craving, as you advise, but tell us
Whether this nothingness which then we shall enter
Is perhaps like being at one with all creation,
When you lie in water, your body weightless, at noon,
Unthinking almost, lazily lie in the water, or drowse
Hardly knowing now that you straighten the blanket,
Going down fast –whether this nothingness, then,
Is a happy one of this kind, a pleasant nothingness, or
Whether this nothingness of yours is more nothing, cold, senseless and void.”
Long the Buddha was silent, then said nonchalantly:
“There is no answer to your question.”
But in the evening, when they had gone,
The Buddha still sat under the bread-fruit tree and to the others,
To those who had not asked, addressed this parable:
“Lately I saw a house. It was burning. The flame
Licked at its roof. I went up close and observed
That there were people still inside. I entered the doorway and called
Out to them that the roof was ablaze, so exhorting them
To leave at once. But those people
Seemed in no hurry. One of them,
While the heat was already scorching his eyebrows,
Asked me what it was like outside, whether there was
Another house for them, and more of this kind. Without answering
I went out again. These people here, I thought,
Must burn to death before they stop asking questions.
And truly friends,
Whoever does not yet feel such heat in the floor that he’ll gladly
Exchange it for any other, rather than stay, to that man
I have nothing to say.” So Gautama the Buddha.
But we too, no longer concerned with the art of submission,
Rather with that of non-submission, and offering
Various proposals of an earthly nature, and beseeching men
To shake off their human tormentors, we too believe that to those
Who in face of the rising bomber squadrons of Capital go on asking too long
How we propose to do this, and how we envisage that,
And what will become of their savings and Sunday trousers after a revolution
We have nothing much to say.
මෙම ලෝක ප්‍රසිද්ධ කවිය මහාචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකා විසින් සිංහලට පරිවර්තනය කරනු ලැබුවා. එහි සිංහල පරිවර්තනය පහත පරිදි සටහන් වෙනවා.
තණ්හාවේ දෝසේ, දුටු බුදුන් වහන්සේ
තණ්හාව නසා, විමුක්තිය පතා
නිවන් මග මේ යැයි පෙන්වා දුන් සේක.
ඉක්බිතිව දවසක්, ගෝලයෝ පිරිසක්
ඇසුවෝය හිමිගෙන්, එක්තරා පැනයක්:
තණ්හාව හළ විගස, සැණයකින් අප ලබන
ඔබ කියන ඔය නිවන කෙබඳුදැ යි කියනු මැන.
එවිට අප සියලූ දෙන තණ්හාව නසනු ඇත.
බඹ ලොවට පිවිසීම වාගේද නිවන් සුව
ඉර මුදුන් වෙලාවේ, විලක් මැද තනි වෙලා
කුසීතව පාවෙමින් සිටින්නා වාගේද
ඔබ කියන ඔය නිවන, පැහැපත් ද පියකරු ද
නොඑසේ නම් එය සිත නැති කය නැති
කිසිම දෙයක් නැති දෙයක්දෝ ස්වාමීනි?
මෙය ඇසූ හිම සඳ හෝරා ගණනක් වැඩ හිඳ නිසලව
කීවේ මෙලෙස ය: ඔබ ඇසූ පැනයට පිළිතුරු නැත මට
එහෙත් එම දිනයේ සැන්දෑ සමයේ
බෝ රුක් සෙවණේ වැඩ සිටි සමිඳා
පැන ඇසූ සිය සිසු පිරිස ගිය පසු
එහි සිටි සෙසු දන සැම අමතාලා
දෙසූහ මේ සුළු කතාව උපමා:
දවසක් මම ගෙයක් දුටිමි එය ගින්නට හසුව තිබුණි
රත් පැහැ ගත් ගිනි ජාලා එහි පියසින් උසට නැගුණි
එහි තුළ මම දනන් දුටිමි දොර හැර ඔවුනට හඬගා පිටවන්නැ යි මම කීවෙමි.
එහෙත් එදන සැලූණේ නැත හදිසි බවක් පෙන්නුවෙ නැත.
එක් අයෙකුගේ රැවුල පවා පිළිස්සෙද්දි ඔහු ඇසුවේ
ගෙයින් පිටත මීට හොඳද වැසි වසීද සුළඟ තදද
දැවෙන නිවෙස දමා ගොසින් ඉන්න ගෙයක් තියෙනවාද?
මෙවැනි ප්රශ්න රාශියක් ය.
මම පිළිතුරු නොදී ඔහුට නැවත වරක් වුණෙමි නිහඬ.
මට සිතුණා මේ දරුවන් නගන ප්රශ්න
නවත්තන්නේ ගින්නෙන් නැසුණාම කියා
‘‘සත්තකින්ම ප‍්‍රිය දරුවනි, යම් මිනිසකු පොළෝ තලේ
තැබූ දෙපා දැවෙන තුරා වෙන තැනකට නොයාවි නම්
ඒ දන හට සරණ යන්න බණක් නැතිය මට කියන්න’’.
එලෙසයි අප හිමි ගෞතම පිළිතුරු දුන්නේ පෙර කල.’’
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)